سفری به یادگیری زبان دوم

زبان‌های جهان را می‌توان به روش‌های مختلفی طبقه‌بندی کرد.

یکی از رایج‌ترین روش‌ها، طبقه‌بندی زبان‌ها بر اساس خانواده زبانی آنها است.

خانواده زبانی گروهی از زبان‌ها است که از یک زبان جد مشترک تکامل یافته‌اند. زبان‌ها در یک خانواده زبانی معمولاً دارای شباهت‌های زیادی در واژگان، گرامر و ساختار هستند.

برخی از بزرگترین خانواده‌های زبانی عبارتند از:

• خانواده هندو اروپایی: این خانواده شامل زبان‌هایی مانند فارسی، انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، روسی، هندی و ... است.
• خانواده چینی-تبتی: این خانواده شامل زبان‌هایی مانند چینی، ماندارینی، تبتی، برمه‌ای و ... است.
• خانواده آفریقایی: این خانواده شامل بیش از 1200 زبان است که در سراسر قاره آفریقا صحبت می‌شود.
• خانواده آسترو-آسیایی: این خانواده شامل زبان‌هایی مانند ویتنامی، خمر، تای و ... است.
• خانواده دراویدی: این خانواده شامل زبان‌هایی مانند تامیل، تلوگو، کانادا و ... است.
• خانواده اورالی: این خانواده شامل زبان‌هایی مانند مجاری، فنلاندی، استونیایی و ... است.
• خانواده آلتایی: این خانواده شامل زبان‌هایی مانند ترکی، مغولی، کره‌ای و ... است.
• خانواده نا-دنه: این خانواده شامل زبان‌هایی مانند ناواهو، آپاچی و ... است.
• خانواده آمازون: این خانواده شامل بیش از 200 زبان است که در منطقه آمازون صحبت می‌شود.
• خانواده پاپوآ: این خانواده شامل بیش از 800 زبان است که در گینه نو و جزایر اطراف آن صحبت می‌شود.

علاوه بر طبقه‌بندی بر اساس خانواده زبانی، زبان‌ها را می‌توان بر اساس معیارهای دیگری نیز طبقه‌بندی کرد، از جمله:

• منطقه جغرافیایی: زبان‌ها را می‌توان بر اساس منطقه‌ای که در آن صحبت می‌شوند، مانند زبان‌های اروپایی، زبان‌های آسیایی، زبان‌های آفریقایی و ... طبقه‌بندی کرد.
• تعداد گویشوران: زبان‌ها را می‌توان بر اساس تعداد افرادی که به آنها صحبت می‌کنند، مانند زبان‌های بزرگ (مانند انگلیسی، چینی، اسپانیایی) و زبان‌های کوچک (مانند ایسلندی، مائوری، گالیکی) طبقه‌بندی کرد.
• وضعیت رسمی: زبان‌ها را می‌توان بر اساس وضعیت رسمی آنها، مانند زبان‌های رسمی، زبان‌های ملی و زبان‌های اقلیت طبقه‌بندی کرد.
• نوع استفاده: زبان‌ها را می‌توان بر اساس نوع استفاده آنها، مانند زبان‌های گفتاری، زبان‌های نوشتاری، زبان‌های اشاره و زبان‌های آموزشی طبقه‌بندی کرد.